Δευτέρα 26 Οκτωβρίου 2009

Η ΜΑΖΙΚΗ ΣΦΑΓΗ ΤΗΣ ΠΡΕΒΕΖΑΣ (ΜΕΡΟΣ 2ο)

(Από την εφημερίδα Αλληλεγγύη, 7 Νοέμβρη 1944)
Σκηνές φρίκης και απίστευτης χιτλερικής θηριωδίας γνώρισε ο αντιφασίστας λαός της μαρτυρικής Πρέβεζας το δεύτερο 15νθήμερο του Σεπτέμβρη 1944 με τη μαζική και πρωτοφανούς βαρβαρότητας σφαγή που οργάνωσε ένα απ’ τα χιτλερικά αποβράσματα (Δημήτρης Γαλάνης, κρητικός έφεδρος ανθυπολοχαγός, διοικητής τάγματος του ΕΔΕΣ) του φασιστικού ΕΔΕΣ του Ζέρβα – συνεργάτη των ιταλο-γερμανών φασιστών κατακτητών, που οι χρουστσοφικοί σοσιαλδημοκράτες ηγέτες των «Κ»ΚΕ-ΣΥΝ αναγνώρισαν μαζί με τα αστικά κόμματα ως «αντιστασιακό» (πέρα απ΄ τα υπαρκτά ντοκουμέντα συνεργασίας και απ’ τις πολλές καταγγελίες, σε προκήρυξη της κομματικής οργάνωσης Ηπείρου του ΚΚΕ αναφέρεται: «καταγγέλουμε τον Ζέρβα σαν συνεργάτη και όργανο των γερμανών στις Συμμαχικές Κυβερνήσεις και στον Ελληνικό λαό» 11/8/1944).
Ο Δ. Γαλάνης, αυτό το ανθρωπόμορφο χιτλερικό τέρας και αιμοσταγές κτήνος δεν δίστασε να συλλάβει τα νεαρά αμούστακα παιδιά της ΕΠΟΝ του Γυμνασίου, να τα δέσει με καλώδια, να τα βασανίσει απάνθρωπα και να τα δολοφονήσει-σφάξει ομαδικά σαν κατσίκια και να τα πετάξει μισοζώντανα σε λάκκο-ομαδικό τάφο στην Παργινόσκαλα (σύμφωνα με μαρτυρίες των κατοίκων της πόλης).
Δεν είναι γνωστός ο ακριβής αριθμός του φρικτού και αποτρόπαιου εγκλήματος των φασιστών του ΕΔΕΣ της μαζικής σφαγής της Πρέβεζας, που συνολικά υπολογίζονται γύρω στους 125.
Αναδημοσιεύουμε παρακάτω τα ονόματα της «Υποδειγματικής ομάδας της ΕΠΟΝ» και την καταγγελία της περιοχής του Βάλτου.
Υποδειγματική ομάδα της ΕΠΟΝ
  1. Δημήτρης Κων. Τρουμπάτας (Ηγουμενίτσα), Αρχηγός της ομάδας
  2. Βασίλης Χρ. Τσούκης, (Ωρωπός) καπετάνιος της ομάδας
  3. Δημήτρης Χρ. Πέτρης (Ωρωπός), πολιτικός καθοδηγητής
  4. Δημήτρης Αριστοτ. Καλδάνης, σκοπευτής οπλοπολυβόλου
  5. Θεοχάρης Θεοδ. Γκόγκας (Ωρωπός)
  6. Χαράλαμπος Σπ. Διαμάντης (Ωρωπός)
  7. Γιώργος Δημ. Πανάγος (Καμαρίνα)
  8. Αλέξανδρος Φ. Πεπόνης (Βρυσούλα)
  9. Σιδέρης Αθ. Κύρλας (Ωρωπός)
  10. Θόδωρος Δ. Καββαδίας (Πρέβεζα)
  11. Γιάννης Ζαρονίκας (Πρέβεζα)
  12. Απόστολος Γ. Δρόσος (Ωρωπός)
  13. Νίκος Π. Σαμιώτης
  14. Περικλής Ευ. Αναγνωστόπουλος (Μπαουσούς)
  15. Χριστόφορος Λεόπουλος
  16. Γιώργος Αντύπας
Καταγγελία της περιοχής Βάλτου:
«Η επαρχιακή επιτροπή Ε.Α.Βάλτου,
Η επαρχιακή επιτροπή ΕΑΜ Βάλτου,
Το επαρχιακό Συμβούλιο Αυτοδιοικήσεων Βάλτου,
Το επαρχιακό Συμβούλιο της ΕΠΟΝ Βάλτου,
Η ένωση συνεταιρισμού Βάλτου,
Ο Σύλλογος κληρικών Βάλτου,
Η Κομμουνιστική οργάνωση Βάλτου
Στην ΚΕ της Εθνικής Αλληλεγγύης, Στιγματίζομε τα πρωτοφανή και απάνθρωπα μέσα που πάρθηκαν απ’ τους φασίστες του ΕΔΕΣ συλλήψεις, φυλακίσεις, ξυλοδαρμούς, βασανιστήρια, εχτελέσεις, δολοφονίες, λεηλασίες, διαρπαγές, εμπρησμούς, εκβιασμούς, ηθικές ταπεινώσεις. Πιάστηκαν στο διάστημα των 10 ημερών πάνω από 750 άτομα τα 600 περίπου άντρες και τα υπόλοιπα γυναίκες. Ο πρόεδρος της λαϊκής επιτροπής Γυμνασιάρχης Κοντός, ο γραμματέας της Νομαρχιακής Επιτροπής Μιχ. Ρέντζος βασανίστηκαν φριχτά.
Του πρώτου του έκοψαν τ’ αυτιά, του δεύτερου τούσπασαν το κρανίο με το όπλο. Τον Αρ. Κανέλλο τον βασάνισαν τρυπώντας τον με τα μαχαίρια και κόβοντας κομμάτια κρέας απ’ το σώμα του. Το γιατρό Μαϊδάτση τον μαύρισαν στο ξύλο κι’ ύστερα τον εκτέλεσαν. Ξύλο τυλιγμένο με αγκαθωτό σύρμα έδιναν σ’ όλους. Ακόμα θάφτηκαν άνθρωποι ζωντανοί. Μισοπεθαμένος θάφτηκε ο Σπ. Τραυλός.
Τους 16 επονίτες τους οδήγησαν μισοπεθαμένους, τους έθαψαν μ’ ολίγο χώμα κι’ η αγωνία του θανάτου κράτησε 24 ώρες…»
(Εφ. «Αλληλεγγύη», Όργανο ΚΕ της Εθνικής Αλληλεγγύης, περίοδος Β, χρόνος Α, αριθ.2, 7 Νοέμβρη 1944)
Αναδημοσίευση από το blog της εφημερίδας Ανασύνταξη:

Τρίτη 13 Οκτωβρίου 2009

Η ΜΑΖΙΚΗ ΣΦΑΓΗ ΤΗΣ ΠΡΕΒΕΖΑΣ - 65 χρόνια απ’ το αποτρόπαιο φρικιαστικό έγκλημα του ΕΔΕΣ

(αναδημοσίευση απ’ τη «ΛΑΟΚΡΑΤΙΑ»25/10/1944)

«Το ΕΑΜ καταγγέλλοντας τα πιο κάτω εγκλήματα και διερμηνεύοντας την αγανάχτηση του λαού της Πρέβεζας κι’ ολόκληρου του Ηπειρωτικού λαού ζητάει απ’ την Κυβέρνηση Εθνικής Ενότητας την άμεση διενέργεια ανακρίσεων και την αμείλιχτη τιμωρία των ενόχων. Ζητάει επίσης απ΄ την ίδια καθοδήγηση του ΕΔΕΣ να βοηθήσει το έργο της δικαιοσύνης και της εξυγίανσης.

Παραθέτουμε τα γεγονότα που οδήγησαν στις σφαγές της Πρέβεζας χωρίς σχόλια γιατί μιλάν μόνα τους με την ωμή γλώσσα της φρίκης και του αποτροπιασμού:

Στις 9/9 υπογράφεται από αντιπροσώπους του ΕΑΜ και ΕΔΕΣ πρωτόκολλο ενότητας μέσα στην πόλη της Πρέβεζας. Ταυτόχρονα βγαίνει 15μελής Λαϊκή Επιτροπή από τα σωματεία της πόλης και αντιπροσώπους του ΕΑΜ και του ΕΔΕΣ. Σκοπός της η τήρηση της τάξης κατά την απελευθέρωση της πόλης. Στη διάθεση της Επιτροπής μπαίνει σώμα Πολιτοφυλακής μικτό με 120 άνδρες από κάθε Οργάνωση. Όλος ο λαός έχει σύνθημά του την ενότητα και τη συνεργασία.

Στις 14/9 η πόλη λευτερώνεται. Ο ΕΛΑΣ και το ΕΛΑΝ καταλαμβάνουν την πόλη και την παραδίνει στη Λαϊκή Επιτροπή, καταδιώκοντας τους γερμανούς στο Μύτικα, Κεραμίτσα, Σμυρτούλα.. ύστερα από συνεννοήσεις την άλλη μέρα στις 15 το πρωί γίνονται δεκτά στην πόλη με εκδηλώσεις συνεργασίας τμήματα του ΕΔΕΣ με επικεφαλής τον ταγματάρχη Γαλάνη. Με την είσοδο όμως των εδεσικών τμημάτων η κατάσταση μεταβάλλεται. Ο Γαλάνης κηρύσσει το στρατιωτικό νόμο και την πόλη σε κατάσταση πολιορκίας. Αυτό προκαλεί μεγάλη αγανάχτηση στο λαό που στις 16/9 συγκροτεί συλλαλητήριο με 3χιλιάδες διαδηλωτές για την κατάργηση του Στρατιωτικού Νόμου. Οι εδεσίτες αρνούνται και στις 17/9 παίρνουν ενίσχυση 60 Ραλλικών απ’ τη Λευκάδα.

Η Λαϊκή Επιτροπή ορίζει, τη 18/9 μέρα γιορτασμού της Λευτεριάς. Ο ΕΔΕΣ με προκήρυξή του δηλώνει ότι δε θα λάβει μέρος και κυκλοφορεί πλαστή προκήρυξη της ΕΠΟΝ κατά του Ζέρβα. 7000 λαού επί 4 ώρες πανηγυρίζουν την απελευθέρωση της πόλης. Το απόγευμα επακολουθούν λαϊκοί χοροί και γενική χαρά. Το ίδιο απόγευμα αποσύρονται απ΄ την πόλη οι οικογένειες των εδεσιτών και τα τμήματά τους πιάνουν θέσεις έξω απ’ την πόλη. Στις 19/9 απαιτούν απ’ τα τμήματα του 24 Συν/τος να εγκαταλείψουν την πόλη. Ο ΕΛΑΣ απορρίπτει την αξίωση και ζητάει κατοχή από κοινού. Αμέσως σχεδόν η πόλη δέχεται καταιγιστικά πύρα πυροβολικού και όλμων και αυτομάτων που ματαιώνουν κάθε προσπάθεια διαμαρτυρίας του λαού. Η σύρραξη γενικεύεται και διαρκεί εφτά ολόκληρες μέρες. Κατά τη διάρκεια της το 24 Σύνταγμα κάνει νέες προσπάθειες συμβιβασμού και ζητάει τη συγκρότηση μικτής αντιπροσωπίας. Αετόπουλα και Επονίτες κατά τις μάχες αυτές βρήκαν ηρωικό θάνατο εκτελώντας την υπηρεσία του συνδέσμου. Η υποδειγματική ΕΠΟΝ του 24 Συντάγματος αφού πολέμησε δύο ώρες στο Γυμνάσιο της πόλης παραδόθηκε.

Στην αποφασιστική στιγμή του αγώνα η συμφωνία της Καζέρτας στην Ιταλία θέτει τέρμα στη σύρραξη με την αποχώρηση των τμημάτων του ΕΛΑΣ.

Εκτελέσεις πατριωτών

Κατά το 12ήμερο διάστημα της σύγκρουσης διαπράχτηκαν τα πιο κάτω εγκλήματα. Εκτελέστηκε ολόκληρη η υποδειγματική ΕΠΟΝ από 14 νέους. Εκτελέστηκαν απ΄ την Λαϊκή Επιτροπή που συγκροτήθηκε με κοινή συμφωνία ΕΑΜ-ΕΔΕΣ: 1) Χρ. Κοντός, Γυμνασιάρχης, πρόεδρος της Επιτροπής, 2) Δήμας, δικηγόρος, γραμματέας της, 3) Δ. Γιαμάς, εργάτης, μέλος, 4) Μ. Ρέντζος, τριατατικός, μέλος της Επιτροπής, γραμματέας της νομαρχιακής Επιτροπής ΕΑΜ Πρέβεζας (εκτελέστηκε ξυλοκοπούμενος και συρόμενος στα πεζοδρόμια της Πρέβεζας). Επίσης εκτελέστηκαν άλλα 3 μέλη της Λαϊκής Επιτροπής. Πρόσωπα γνωστά και κύρους μέσα στην πόλη εχτελέστηκαν: 1) Μαϊδάτσης, γιατρός, 2) Κοσμάς Ρέντζος, έμπορος, 3) Σπαθής, επιθεωρητής δημοτικών σχολείων, 4) Μεγαλογένης, γραμματέας Πρωτοδικείου Πρέβεζας, 5) Κακαβούλης, μεγαλοχτηματίας (αφού του έκοψαν πρώτα τα’ αυτιά, τον έσφαξαν), χρονών 75, 6) Καστάνης, κτηματίας, χρονών 70, 7) Πρόδρομος Πατσατσόγλου, μεγαλοχτηματίας. Όλες οι εχτελέσεις έγιναν στο συνοικισμό Παντοκράτορας Πρέβεζας. Υπάρχουν πληροφορίες ότι έναν τον έθαψαν ζωντανό πριν τον αποτελειώσει το πολυβόλο. Ο ανθυπασπιστής Χωρ/κης Γεωργάρας αφού έσφαξε έναν του ήπιε το αίμα. Τις πρώτες μέρες της σύρραξης συνέλαβαν περίπου 700 άτομα απ΄ τα οποία 16 γυναίκες και κορίτσια . Απ’ αυτούς 40 εκτελεστήκανε κι’ οι υπόλοιποι μεταφέρθηκαν σε στρατόπεδο στην Πάργα.

Συνολικά δολοφονήθηκαν στην Πρέβεζα 70-75 άτομα. Λεηλατήθηκαν όλα τα σπίτια και τα μαγαζιά των συλληφθέντων. Κάηκαν σπίτια συναγωνιστών στο συνοικισμό Κοκκινιά.

Κατά τις πληροφορίας μας επικεφαλής των τμημάτων ήταν 1) ο Διοικητής της ΙΧ Μεραρχίας του ΕΔΕΣ συντ/ρχης Μπόρας, 2) ο ταγματάρχης Γαλάνης και οι Αξιωματικοί Τσόγκας, Χατζιδάκις και Παπαδάτος.»

(Απ’ την εφημερίδα «ΛΑΟΚΡΑΤΙΑ», Όργανο της Πανηπειρωτικής Επιτροπής του Ε.Α.Μ., Χρόνος Β’, Αρ. Φύλλου 19, ΗΠΕΙΡΟΣ, 25 Οκτώβρη 1944, σελ. 1-2)

http://anasintaxi.blogspot.com/2009/09/65.html

Πέμπτη 13 Αυγούστου 2009

Η ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ (υπαρχηγού του Τσαούς Αντών) ΣΤΗ ΒΟΥΛΗ

Η ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ

Π. ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ: Όταν οι Βούλγαροι κατέλαβον την Ανατ. Μακεδονίαν και Θράκην, εχρησιμοποίησαν όλα τα αισχρά και κακούργα μέσα δια να εκβουλγαρίσουν τους Ελληνικούς πληθυσμούς. Απόδειξις τούτου είναι ότι η Βουλγαρική κυριαρχία επί των εδαφών αυτών επεξετάθη ου μόνον στρατιωτικώς, αλλά και διοικητικώς και από πάσης απόψεως. Προ της καταστάσεως αυτής, υπήρξα ο πρώτος που βγήκα να εξυψώσω το εθνικόν φρόνημα του λαού για να μη παραδοθή στους Βουλγάρους. Οι Βούλγαροι, αφού δεν επέτυχον τον πρώτον σκοπόν τους, δηλαδή τον εκβουλγαρισμόν των κατοίκων, απεφάσισαν να εξοντώσουν ολοκληρωτικώς το Ελληνικόν στοιχείον. Εις τούτο τους εβοήθησαν και μερικοί βουλγαρόφωνοι οι οποίοι για να δικαιολογήσουν την Βουλγαρικήν εξόρμησιν ετραυμάτισαν μερικούς Βουλγάρους, ίνα αποδοθή η πράξις αύτη εις τους Έλληνας. Έκαμαν την εξόρμησίν των την 25ην Σεπτεμβρίου και έσφαξαν 25000 κατοίκους.* Αλλά δεν ηρκέσθησαν μόνον εις τούτο. Ήρχισαν να εφαρμόζουν διάφορα πιεστικά μέτρα κατά του λαού, περιώρισαν το ψωμί εις 40 δράμια και γενικώς εχρησιμοποίησαν το ηθικόν του. Εμέ προσωπικώς, επειδή είχον πληροφορηθή την εθνικιστικήν μου δράσιν, με συνέλαβον τρεις φορές και με υπέβαλλον σε φρικώδη βασανιστήρια. Το πώς εσώθην και σε με τον ίδιον σήμερα που του αναλογίζομαι φαίνεται ψέμμα. Αλλά παρ’ όλα αυτά, αφού απέτυχον του σκοπού των τα τρία πρώτα έτη, απεφάσισαν να εφαρμόσουν δραστικώτερα μέσα. Είχον όμως αντιμετώπους εμάς τις εθνικιστικές ανταρτικές ομάδες. Όντες δε, ωργανωμένοι και έχοντες ικανόν οπλισμόν και άκαμπτον εθνικόν φρόνημα, αντιδρούσαμε αποτελεσματικώς εις τας κατακτητικάς ενεργείας των. Αρκεί να σας είπω ότι πολλάκις εστέλναμε ωπλισμένες ομάδες εντός του Βουλγαρικού εδάφους, προς δημιουργίαν αντιποίνων με επιτυχές αποτέλεσμα . Αλλά τελικώς εξώρμησαν με όλα τους τα μέσα ως ωργανωμένον Κράτος χρησιμοποιήσαντες 7 πλήρεις μεραρχίες, 24 αεροπλάνα βομβαρδιστικά πυροβολικό κλπ. οπότε κατά την επίθεσίν των εκείνην επετέθησαν κατά της γεφύρας του Νέστου. Κατά τα τέλη Αυγούστου του ιδίου έτους απεσύρθησαν και πάλιν εντός του Βουλγαρικού εδάφους ακολουθούμενοι και από πολλούς ελασίτες, οι οποίοι οσάκις μας επετίθοντο οι Βούλγαροι μας εκτύπων εκ των νότων. Η αποχώρησίς των εκείνη ωφείλετο εις την πίεσιν την ιδικήν μας οι οποίοι τότε διαθέταμε 12 χιλιάδας στρατό με 700 πολυβόλα αγγλικά ** Με τα μέσα αυτά και με την απόφασιν να τους απομακρύνωμεν οριστικώς εκ των εδαφών μας, απεφασίσαμεν να εξωρμήσωμεν την 14ην Σεπτεμβρίου κατ’ αυτών.


Μας εσταμάτησαν όμως καθ’ οδόν εις το 13ον χιλιόμετρον η στρατιωτική αποστολή, αποτελουμένη κυρίως από Άγγλους αξιωματικούς η οποία μας είπε ότι δεν είχαμε δικαίωμα να κτυπήσωμεν τους Βουλγάρους, διότι είχαν κάμει ανακωχήν με τα συμμαχικά στρατεύματα. Συνεκλήθη Συμβούλιον εις το οποίον επέμεινα ότι εκτός του Βουλγαρικού στρατού πρέπει να απομακρυνθούν και οι Βουλγαρικές οικογένειες. Δεν επήλθε συμφωνία και ανεβάλαμεν να συζητήσωμεν το πράγμα την άλλην ημέραν. Την επομένην όμως, μας επετέθησαν χωρίς λόγο Βούλγαροι με ελασίτας μαζί και εσημειώσαμε πολλά θύματα, κυρίως μεταξύ του αμάχου πληθυσμού
*** Αξιώσαμε τότε από την Συμμαχική αποστολή, να μας επιτρέψη να τους εκδιώξουμε οπωσδήποτε. Απεφασίσθη εν Συμβουλίω, να σταλή αντιπροσωπεία εις Σόφιαν δια να συζητήση μετά της βουλγαρικής Κυβερνήσεως τον τρόπον της ταχυτέρας απομακρύνσεως των Βουλγάρων εκ του ελληνικού εδάφους. Εις την αποστολήν έλαβε μέρος ο Άγγλος Αντισυνταγματάρχης Μύλλερ και εγώ, και εκράτησα το Βουλγαρικόν Υπουργικόν Συμβούλιον επί ποδός 12 ολόκληρες ώρες έως ότου τους πείσω. Συνεφωνήθη να απομακρυνθούν αι Βουλγαρικές οικογένειες, δια τον στρατό δε, δεν ελήφθη καμία απόφασις, διότι έπρεπε να υπάρχη η έγκρισις των συμμάχων.

Εζήτησα δε, ως όρον, όπως αι αποχωρούσαι οικογένειαι περάσουν από Ελληνικόν έλεγχον. Και τούτο διότι είχα πικράν πείραν των Βουλγαρικών συστημάτων και μεθόδων. Ύστερα από την δοξασμένην αυτήν νίκην, την 22αν Σεπτεμβρίου εγένετο σύσκεψις των εκπροσώπων των ανταρτικών οργανώσεων υπό την προεδρείαν του Αντισυνταγματάρχου Μίλλερ, όστις προέβλεψε την συνεργασίαν Ελασιτών και Βουλγάρων. Και ενώ διαρκούσε η σύσκεψις, επέδραμον οι ελασίται και κατέσφαξαν ολόκληρα χωριά. ****




Εζήτησε τότε ο ατυχής συνταγματάρχης Αβδελάς, να του επιτραπή να σταλή προς διάλυσίν των. Συνελήφθη όμως ο ατυχής από Βουλγάρους και ελασίτας μαζί και αφού εκακοποιήθη επί 14 ολοκλήρους ημέρας, τελικώς εθανατώθη με μαχαιριές. Όταν, ύστερα από καιρό ανακαλύψαμε τον τάφο του, δίπλα του βρήκαμε σφαγμένους και άλλους 60 Έλληνας πατριώτας.

Την 22αν Σεπτεμβρίου, περνούσε από τον δημόσιον δρόμον παρά τας δοθείσας διαταγάς, όπως τα Βουλγαρικά αυτοκίνητα παρακάμπτουν την οδόν, ένα Βουλγαρικό αυτοκίνητον, το κατεδιώξαμεν και τελικώς το ηχμαλωτίσαμεν. Εντός του Βουλγαρικού αυτού αυτοκινήτου, βρήκαμε 15 ελασίτες ωπλισμένους. Την επομένην, Βουλγαρικός στρατός υπό τον Στρατηγόν Συράκωφ και Έλληνες ελασίτες επετέθησαν εναντίον μας και κατέσφαξαν άπειρα γυναικόπαιδα(!!!!!!).

Δια να μην γενικευθή εντός της πόλεως η ανθρωποσφαγή, ηνηγκάσθημεν να βγούμε στα βουνά και ουχί ως κακώς υπεστήριξεν ο κος Λαμπριανίδης, διότι δεν είμεθα εις θέσιν να τους αντιμετωπίσωμεν.
Απεφασίσαμεν να επαναλάβωμεν την επίθεσιν, αλλά προ αυτού αναμέναμεν την άφιξιν του Λαμπριανίδη, ο οποίος μας εμήνυσε ότι θα έλθη να μας δη. Ήλθε πράγματι, αλλά μετά οκτώ ολόκληρους ημέρας και είδε τους ελασίτες να κατασφάζουν τα αθώα γυναικόπαιδα.(!!!!!) Συνοδεύετο τότε και από τον Πορφυρογέννην, τον κ. Κωστόπουλον και λοιπούς άλλους. Παρετάχθημεν και τους υπεδέχθημεν διαθέτοντες μίαν ισχυροτάτην τότε μαχητικήν δύναμιν με 1570 πολυβόλα(!!!!). Και ενώ αναμέναμεν την έγκρισιν να αναλάβωμεν δράσιν προς εκκαθάρισιν της καταστάσεως, επηρεασθείς φαίνεται ο κος Λαμπριανίδης από τον συνοδεύοντα αυτόν κ. Πορφυρογέννην, μας απέτρεψε… . Μας υπεσχέθη δε, ότι κατόπιν συνεννοήσεως μετά των άλλων μελών του Υπουργικού Συμβουλίου, θα εγκρίνη να αναλάβωμεν ημείς με τας δυνάμεις που διαθέτομεν την τήρησιν της τάξεως, εις ολόκληρον την περιοχήν. . Δεν πρόλαβε όμως να επιστρέψη εις την Δράμαν και μοι εκοινοποίησε διαταγή, όπως ο Εθνικός στρατός περιορισθή εις τον 7ον τομέα. Τον παρεκάλεσα όπως μας επιτρέψη να εγκατασταθώμεν εις την Δράμαν, ή και σε χωρία ακόμη, αλλά εστάθη αδύνατον. Σημειωτέον ότι με τας δυνάμεις που διαθέταμεν τότε, θα ηδυνάμεθα ν’ αντιμετωπίσωμεν αποτελεσματικώς, τόσον τους Βουλγάρους(!!!), όσον και τους ελασίτας(!!!). Με εκατοντάδας εγγράφων υπεδείκνυον προς όλους τους αρμοδίους την κομμουνιστικήν δράσιν και εζήτουν την λήψιν άμεσων μέτρων. Όλαι μου αι προσπάθειαι απέβησαν επί ματαίω…»


Σ. ΒΕΝΙΖΕΛΟΣ: Πόσοι εσφάγησαν εν συνόλω κύριε συνάδελφε;

Π. ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ: «Εις το διάστημα αυτό εσφάγησαν 2600» (αίσθησις)
. Εν τω μεταξύ, η κυβερνητική αντιπροσωπεία έδωσε το δικαίωμα ενισχύσεως των ελασιτών. Προεβλέπαμεν τον κίνδυνον της επαναστάσεως. Και πράγματι την 1ην Δεκεμβρίου μας εκτύπησαν και μετά δύο ημέρας έκαμαν την επανάστασιν εις τας Αθήνας. Ήτο αδύνατον κύριοι να γίνη εις τας Αθήνας η επανάστασις, εάν δεν διελύοντο πρώτον τα τμήματα του Αντών Τσαούς. Τότε ημείς εμείναμεν απροστάτευτοι, ενώ οι κομμουνισταί ενισχύοντο από τους Βουλγάρους που επέστρεφον ήδη ανεμπόδιστοι εκ Βουλγαρίας. Έτσι εγκαταλελειμμένοι εις την τύχην μας εκρατήσαμεν επί 2 ½ μήνες. Οι ελασίτες με κατεδίωξαν τότε δια να με συλλάβουν, αντ’ εμού δε, συνέλαβον τον Καραβασίλην και τον Αλέκον Παπαδόπουλον, τον οποίον επετάλωσαν.

ΦΩΝΑΙ: Αίσχος, αίσχος.

Θ. ΤΟΥΡΚΟΒΑΣΙΛΗΣ: Υπάρχουν άνθρωποι που τους συμπαθούν.

Π. ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ: Εγώ κύριοι, καταδιωκόμενος τότε, έπεσα εις τον Νέστον. Μετά πολλάς περιπετείας με διεκόμισαν κατόπιν οι Άγγλοι στη Θεσσαλονίκη.

Ν. ΔΑΡΒΕΡΗΣ: Μπορείτε να μας πείτε κ. συνάδελφε, διατί εξηπάτησαν τον Τσαούς Αντών; Ποίοι τον εξηπάτησαν;

Π. ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ: Εάν ο Τσαούς Αντών ήτο εις τα τμήματα να τα διοικεί αυτοπροσώπως με την πείραν και τας ικανότητας που είχε, ούτε τα τμήματα θα διελύοντο, ούτε η επανάστασις μπορούσε να γίνη…»




* αναφέρεται στην εξέγερση της Δράμας.Αρκετά αργότερα η ακροδεξια θα ανακαλυψει οτι ήταν "προβοκάτσια" του ΚΚΕ.
(Για τα γεγονότα της Δράμας http://metwpoistorias.blogspot.com/2009/01/1.html
)

** Τα νούμερα προφανώς και είναι φανταστικά.


***
αποκυήματα φαντασίας

****το ίδιο

Σάββατο 1 Αυγούστου 2009

9ο ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΓΣΕΕ

Ίσως η πλέον μελανή σελίδα στην ιστορία του ελληνικού συνδικαλιστικού κινήματος. Το 9ο Συνέδριο της ΓΣΕΕ, που πραγματοποιήθηκε στον Πειραιά, μέσω του Εμφυλίου Πολέμου, στις 28 Μαρτίου του 1948. Ένα συνέδριο, που αποδείχθηκε πραγματικό φιάσκο για τον διοργανωτή του, ηγέτη των αντικομουνιστικών αμερικανικών συνδικάτων AFL (American Federation of Labor), Irving Brown.

Με την ανάληψη της ευθύνης για το συνδικαλιστικό κίνημα στην Ελλάδα από τους Αμερικανούς, ουσιαστικά μετά την παράδοση της σκυτάλης στην κυριαρχία επί της Ελλάδας, από την Μ. Βρετανία στις ΗΠΑ. μια νέα αντίληψη, μια νέα ποιότητα, άρχισε να εφαρμόζεται από τους υπαλλήλους του αμερικανικού κρατικού συνδικαλισμού, που είχε τεθεί ολόψυχα στην παγκόσμια αντικομουνιστική σταυροφορία κατά την περίοδο του Ψυχρού Πολέμου. Δεν χρειαζόταν πια καμία συμφωνία μεταξύ των δεξιών και των αριστερών παρατάξεων του εργατικού κινήματος. Δεν επιβαλλόταν καμία συνδικαλιστική ενότητα, ούτε απαιτείτο (όπως σταθερά και με επιμονή επιδίωκαν οι Βρετανοί συνδικαλιστές τύπου Σιτρίν), καμία προσπάθεια για προσέγγιση και συμβιβασμό. Οι αριστεροί συνδικαλιστές ηγέτες, έπρεπε να εξοντωθούν, είτε πολιτικά, είτε ακόμα καλύτερα βιολογικά.

 
 Ο Irving Brown, φανερά ικανοποιημένος, παρακολουθεί τα σεμινάρια της Ακαδημίας Μακρονήσου.


Εδώ με τον συνεργάτη του Ρ. Ρέιγκαν Χέιγκ. σε μια μεταγενέστερη φωτογραφία.
  Έτσι, μια ολομέτωπη επίθεση ενάντια στον ταξικό συνδικαλισμό αρχίζει από το καλοκαίρι του 1946, με ενορχηστρωτές τους Αμερικανούς και υποχείρια τους ντόπιους υποτακτικούς τους. Ένα άνευ προηγουμένου όργιο απολύσεων, εκβιασμών, δολοφονιών και βανδαλισμών. Είχε προηγηθεί η δικαστική καθαίρεση της νόμιμα εκλεγμένης διοίκησης της ΓΣΕΕ από το 8ο Συνέδριο, συνέδριο το οποίο είχε δώσει στον Εργατικό Αντιφασιστικό Συνασπισμό (ΕΡΓΑΣ) την απόλυτη πλειοψηφία.

 Ο Μήτσος Παπαρήγας κλείνει τις εργασίες του 8ου Συνεδρίου της ΓΣΕΕ.

Όλα αυτά - δίχως καν να τηρηθεί κανένα πρόσχημα για την διατήρηση της συνδικαλιστικής νομιμότητας - επί ένα σχεδόν χρόνο, με κατάληξη την σύλληψη τον Ιούλιο του 1947, από τον τότε Υπουργό Εθνικής Ασφαλείας Ναπολέοντα Ζέρβα 2613 συνδικαλιστών (μεταξύ 15000 συλληφθέντων) σε Αθήνα-Πειραιά, μεταξύ των οποίων και ο γενικός γραμματέας της νόμιμα εκλεγμένης διοίκησης της ΓΣΕΕ από το 8ο Συνέδριο, ο αξέχαστος συνδικαλιστής Μήτσος Παπαρήγας.

Στις 24 Δεκεμβρίου 1947 θα αναγγελθεί από τον Ρ/Σ «Ελεύθερη Ελλάδα» ο σχηματισμός της Προσωρινής Δημοκρατικής Κυβέρνησης, ενώ λίγες ημέρες αργότερα, η κυβέρνηση της Αθήνας, με τον περίφημο νόμο 509, θα θέσει και τυπικά εκτός νόμου την Αριστερά στην Ελλάδα. Μαζί με το ΚΚΕ, το ΕΑΜ και την Εθνική Αλληλεγγύη, στην παρανομία θα τεθεί και ο ΕΡΓΑΣ.

Μέσα σε αυτό το ζοφερό πολιτικό κλίμα της εποχής, με εκατοντάδες αριστερούς συνδικαλιστές να βρίσκονται μπροστά στα εκτελεστικά αποσπάσματα ή στην υπερορία, οι Αμερικανοί θα επιχειρήσουν με τη βοήθεια των «συνδικαλιστών» που είχαν διαπρέψει με το φασιστική ή δοσιλογική τους δράση στο παρελθόν, με υποκείμενα και δεύτερης τάξεως υπηρέτες της μπουρζουαζίας, να οργανώσουν συνέδριο της Γενικής Συνομοσπονδίας, προκειμένου να νομιμοποιηθούν απέναντι στα μάτια των ευρωπαϊκών χωρών και να αποδείξουν ότι στην Ελλάδα η κοινοβουλευτική δημοκρατία λειτουργεί κανονικά και συνεπώς, οι συνδικαλιστικές ελευθερίες προστατεύονται.

Το πρόβλημα ήταν ότι δεν είχαν επιλέξει καλούς ηθοποιούς για αυτήν την παράσταση, που αποδείχθηκε μια άθλια και κακής ποιότητας φαρσοκωμωδία.
Γράφει σχετικά η εφημερίδα του ΔΣΕ «Εξόρμηση» στο φύλλο 22, της 15ης Απρίλη 1948 για αυτό Συνέδριο παρωδία:

«Στην αίθουσα του Δημοτικού Θεάτρου στον Πειραιά, άρχισε στις 28 του Μάρτη, η "αισχρή θεατρική παράσταση", όπως τη χαρακτήρισε η "Πράβντα", το λεγόμενο "9ο Πανεργατικό Συνέδριο". Πρωταγωνιστές είναι οι Έλληνες μεγαλοεργατοκάπηλοι Μακρής, ο λωποδύτης Πατσατζής, ο τεταρτοαυγουστιανός Δημητράτος και άλλοι και σκηνοθέτης, ο μεγάλος διασπαστής της εργατικής τάξης της Αμερικής, Ίρβινγκ Μπράουν. Στα θεωρεία διακρίνονται αντιπρόσωποι της αμερικάνικης και αγγλικής πρεσβείας, καθώς και μέλη της αμερικάνικης οικονομικής αποστολής.
Μοναρχοφασίστες και Αμερικάνοι περιμένουν πολλά πράγματα από την παράσταση αυτή. Ο άγριος διωγμός του συνδικαλιστικού κινήματος στην Ελλάδα, οι αντιεργατικοί νόμοι, οι δολοφονίες, οι φυλακίσεις και οι εξορίες των εργατών είχαν κάνει άσχημη εντύπωση στους δημοκρατικούς λαούς. Το "συνέδριο" θα ερχόταν τώρα ν' αποδείξει ότι στη χώρα αυτή υπάρχουν πραγματικές συνδικαλιστικές ελευθερίες.
Και πραγματικά το "συνέδριο" οργανώθηκε και διεξήχθη με όλους τους κανόνες και τους τύπους της δυτικοευρωπαϊκής δημοκρατίας και ελευθερίας. Κουστωδίες από αστυνομικούς είχαν ζώσει το χτίριο και κάνανε σωματική έρευνα σε κάθε ένα που έμπαινε μέσα. Η αίθουσα των συνεδριάσεων είχε πλημμυρίσει από όργανα της ασφάλειας και χαφιέδες, για να θυμίζουν στους σύνεδρους ότι έπρεπε να είναι νομιμόφρονες και πειθαρχικοί. Η εφορευτική επιτροπή δεν έκανε την έκθεσή της γιατί δεν της επιτράπηκε να κοιτάξει τα πληρεξούσια των αντιπροσώπων, που τα πιο πολλά ήταν πλαστά και άκυρα.


Καβγάς αμερικανικού τύπου.

Όλες οι συνεδριάσεις της παρασυναγωγής περιορίστηκαν γύρω από ένα ζήτημα. Δεν πρόκειται φυσικά για κανένα από τα ζωτικά προβλήματα που αντιμετωπίζει η εργατική τάξη της χώρας μας. Οι εργατοκάπηλοι διορίστηκαν για να σκεπάζουν και όχι για να εξετάζουν τα ζητήματα της εργατιάς. Το ζήτημα, που τους απασχόλησε, ήταν ποια κλίκα θα πάρει τη διοίκηση της ΓΣΕΕ. Αντιμετώπιζαν και ένα άλλο ζήτημα, ποιος θα πληρώσει τα έξοδα του συνεδρίου. Μα πάνω σ' αυτό συμφώνησαν αμέσως. Ζήτησαν από την κυβέρνηση να τους δώσει δάνειο 500 εκατ. Αυτή ήταν η μοναδική απόφαση που πάρθηκε και μάλιστα ομόφωνα.

Γύρω, όμως, από το ζήτημα της διοίκησης της ΓΣΕΕ άρχισε ένας σκυλοκαβγάς αμερικανικού τύπου. Οι βρισιές, οι αντεγκλήσεις, τα επεισόδια, οι φαγωμάρες είναι σε ημερήσια διάταξη. Ο Αμερικανός Μπράουν μάταια προσπαθούσε να μονοιάσει τους υποτακτικούς του. Είναι τόσο βαθιές οι αντιθέσεις τους, για το ποιος θα γλείψει το κόκαλο, που δεν ακούν το αφεντικό τους και ο ένας αρχίζει να ξεσκεπάζει τον άλλον. Η κλίκα του Μακρή κατηγορεί τον Καλομοίρη ότι παίρνει λεφτά από την ασφάλεια και τους μεγαλοκαρχαρίες για να διασπάσει την εργατική τάξη και επίσης θυμίζει στον Πασατζή ότι διώχτηκε σαν κοινός λωποδύτης από το κατάστημα Σγούρδα, όπου δούλευε υπάλληλος. Ο Πασατζής ξεσκεπάζει τις λοβιτούρες του Μακρή και του Θεοχαρίδη και αποκαλύπτει πως ο Μακρής παίρνει επιχορήγηση από τη μοναρχοφασιστική κυβέρνηση για να παίξει τον προδοτικό του ρόλο. Και ο Δημητράτος βρίσκει ευκαιρία να γίνει ο ρυθμιστής της κατάστασης. «Βγάζει σε δημοπρασία το δημοκρατικό κίνημα», όπως είπε ένας αντιπρόσωπος και προσπαθεί να επιπλεύσει.




Η περιγραφή της «Εξόρμησης» φαίνεται υπερβολική. Και όμως είναι όλα αλήθεια. Το απόλυτο «ξεκατίνιασμα» των εργατοπατέρων. Το 9ο Συνέδριο, αποδείχθηκε ως εγχείρημα πολύ δύσκολο για τον Brown και οι ισορροπίες που εξασφάλισε ήταν τελικά εξαιρετικά εύθραυστες.

 Επεμβαίνουν οι Αμερικανοί
Η διάσπαση της παρασυναγωγής δεν άργησε να εκδηλωθεί. Ο Πασατζής και ο Δημητράτος αποχωρούν και τραβούν για οργάνωση αντισυνεδρίου. Επεμβαίνουν όμως οι Αμερικανοί, που έβλεπαν ότι τα σχέδιά τους χαλούσαν και τους υποχρεώνουν να γυρίσουν πίσω. Στην ψηφοφορία που επακολούθησε για την εκλογή γραμματέα, βγήκε ο Δημητράτος. Αλλά επειδή δε συγκέντρωσε απόλυτη πλειοψηφία, η εκλογή του ακυρώθηκε. Στο μεταξύ, όσα τίμια στοιχεία βρίσκονταν ανάμεσα στους αντιπροσώπους άρχισαν να αγαναχτούν.
Σε πολλά ψηφοδέλτια βρέθηκε γραμμένη η φράση «Οι Έλληνες εργάτες δεν εκλέγουν τους ηγέτες τους ανάμεσα από φασίστες, που ο ένας είναι χειρότερος από τον άλλον». Είκοσι τρεις εργάτες του Πειραιά, της Θεσσαλονίκης και της Καβάλας, αηδιασμένοι από την κακότεχνη φάρσα, αποχώρησαν απ' την παρασυναγωγή και δήλωσαν ότι δεν έχουν καμία σχέση μ' αυτή.
Η χρεοκοπία του "συνεδρίου" ολοκληρώθηκε με το ψήφισμα της νομοθετικής επιτροπής, για αναλογική αντιπροσώπευση στη διοίκηση, που ουσιαστικά δίνει το δικαίωμα στην κυβέρνηση να διορίζει αυτή το γραμματέα της ΓΣΕΕ.

Ο ένας

Ωστόσο η φωνή της εργατικής τάξης ακούστηκε ρωμαλέα μες το «συνέδριο». Ο ναυτεργάτης σε βενζινόπλοια Μανώλης Κλεάνθης ανέβηκε στο βήμα και μαστίγωσε με τα λόγια του τους εργατοκάπηλους.
«Το συνέδριό σας, είπε, δεν μπορεί να έχει κανένα κύρος, γιατί οργανώθηκε από την κυβέρνηση και από ανθρώπους, που δεν έχουν καμιά σχέση με την εργατική τάξη. Τη στιγμή, που εδώ εμείς αερολογούμε, οι πραγματικοί ηγέτες της εργατικής τάξης σαπίζουν στις φυλακές και στα ξερονήσια».
Δεν πρόλαβε να πει περισσότερα. Το λεφούσι των διορισμένων όρμησε πάνω του και μπροστά στα μάτια των Αμερικανών και των Άγγλων αντιπροσώπων τον βασάνισε απάνθρωπα. Μετά η αστυνομία τον συνέλαβε και καταματωμένο τον μετέφερε στα κρατητήρια, αποδείχνοντας έτσι σ' όλο τον κόσμο, τι είναι η περίφημη δυτικοευρωπαϊκή δημοκρατία και ελευθερία.

Η φάρσα του Αμερικάνου Μπράουν απέτυχε παταγώδικα. Η παρασυναγωγή αποκάλυψε όλη τη βρομιά και τη σαπίλα του καθεστώτος των διορισμένων. Και η εργατική τάξη που αγωνίζεται ηρωικά στο βουνό και στην πόλη, θα εντείνει ακόμη πιο πολύ την πάλη της για να διώξει τους Αμερικάνους και να καθαρίσει τα συνδικάτα της από τη βρομιά των εργατοκάπηλων.»


Και μια άλλη περιγραφή του Συνεδρίου του Brown, πιο ψύχραιμη αυτή τη φορά, από τον τότε Πρόεδρο του Συλλόγου Φωταερίου, Ορέστη Χατζηβασιλείου, σε άρθρο του στην εφημερίδα «Ο Γκαζιέρης» της 22 Απριλίου 1948.



TO 9o ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΟΝ ΠΑΝΕΡΓΑΤΙΚΟΝ ΣΥΝΕΔΡΙΟ

Χωρίς πρόσφατα να εκλεγούν οι εκλεκτοί των εργατοϋπαλλήλων οργανώθηκε ερήμην των εργαζομένων και εν σπουδή το «9ον Πανελλαδικόν Πανεργατικόν Συνέδριον». Οι οργανωτές του ήσαν οι γνωστοί «ηγέτες» εργατοπατέρες κατ’ επάγγελμα διωρισμένοι Γ.Σ.Ε.Ε., χωρισμένοι σε διάφορες φατρίες.

Ο κρατικός παρεμβατισμός φαινόμενο ελλείψεως ελευθέρου Συνδικαλισμού, υπήρξε μεγαλύτερος από κάθε άλλη φορά. Τα διάφορα πολιτικά κόμματα δεν παρέλειψαν κανένα μέσο επηρεασμού που να μην το έβαλαν σε εφαρμογή.

Νόμοι καταργούνται και νόμοι ψηφίζονται εν «μια νυκτί και μόνη» προκειμένου να διατηρήσουν στην ηγεσία του συνδικαλιστικού κινήματος τους δικούς τους ανθρώπους, τα όργανα των εργοδοτών και τους άσπονδους αποδιοπομπαίους «φίλους» των εργαζομένων.
Οι οργανωτές «ηγέτες» κάποτε, προ δεκαετηρίδων είχαν εργασθεί και αποζήσει από το μεροκάματο ή το μισθό τους.

Χρόνια όμως τώρα είναι παράσιτα των εργατών, παράσιτα των διαφόρων κομμάτων που σαν σαλτιμπάγκοι πηδούν από το ένα στο άλλο, παράσιτα του Υπουργείου εργασίας, παράσιτα βιομηχάνων. Έχουν καταβροχθίσει το καταπέτασμα.

Το Συνέδριο κράτησε περισσότερο από 15 μέρες. Κανένα από τα προβλήματα που ενδιαφέρουν την εργατική τάξη δεν συνεζήτησε. Ούτε διετύπωσε τις οικονομικές και συνδικαλιστικές διεκδικήσεις των εργαζομένων.

Για τις αμαρτωλές Συλλογικές Συμβάσεις -τη διατίμηση του μόχθου της δουλειάς- καμμιά νύξι.
Όλες τις μέρες τις ξόδεψε σε αξιοδάκρυτες χυδαιότητες αλληλοαποκαλύψεις και αντεγκλήσεις.
Δεν υπάρχει βρισιά που να μην ακούστηκε στο «εργατικό» αυτό συνέδριο. Δεν υπάρχει κατηγορία που να μη διασταυρώθηκε. Δεν υπάρχει ατιμωτική πράξι που να μην αποδόθηκε στον ένα ή στον άλλο «ηγέτη».

Και φαίνεται ότι όλα αυτά είναι αληθινά. Θα έπρεπε ο εισαγγελέας οπωσδήποτε να επέμβη.
To «9o Πανελλαδικό Πανεργατικό Συνέδριο» φανέρωσε στην εργατική τάξι και σε κάθε τίμιο άνθρωπο τι την περιμένει και τι αγώνες πρέπει να κάμη για να απαλλαγή από τους επαγγελματίες εργατοπατέρες.

Η θέση της Ενώσεως των Συνεργαζομένων Συνδικάτων Τραπεζών και Επιχειρήσεων Κοινής Ωφελείας πόσο απεδείχθη από τα πράγματα σωστή, παρά την απειθαρχία (ορισμένων που είναι συνδεδεμένοι με τους εργατοπατέρες! Η υποψηφιότητα του συναδέλφου Στρούτζα παρά το μικρό αριθμό ψήφων που συνεκέντρωσε (39) θα δείξη σε πολλούς τίμιους συνδικαλιστές το σωστό δρόμο που πρέπει να ακολουθήσουν στο μέλλον. Ο εξαγνισμός και το ξεκαθάρισμα του συνδικαλιστικού μας κινήματος με τον οργανωμένων αγώνα των εργαζομένων κατά του κρατικού παρεμβατισμού που είχε τα γνωστά αποτελέσματα, πρέπει να γίνη αφετηρία των νέων μας αγώνων.



Η παράταξη Μακρή. Από δεξιά προς αριστερά στην πρώτη σειρά: Γουής, Μακρής. Πάνω, Φωτιάδης, Χάνος, Πατσατζής. Η συγκεκριμένη ομάδα, θα κυριαρχήσει στο συνδικαλιστικό κίνημα της χώρας μας, από το 1948, μέχρι το 1969, με ένα μόνο μικρό διάλειμμα, το 1964.

Συμπερασματικά, κατά την διάρκεια του 9ου Συνεδρίου και παρά τις ελπίδες των Αμερικανών των AFL, συγκρούστηκαν σφοδρά, δύο παρατάξεις από τον χώρο των εργατοπατέρων. Η παράταξη Μακρή-Θεοχαρίδη και η παράταξη Πατσατζή-Καλομοίρη, με τον παλαίμαχο και έμπειρο Αριστείδη Δημητράτο, σε ρόλο Νέστορα του εργατικού κινήματος να προσπαθεί με νηφαλιότητα και με συμφωνίες εκατέρωθεν να επιτύχει κάποιον συμβιβασμό και ταυτόχρονα να πάρει και την ηγεσία της Συνομοσπονδίας. Κάτι που παραλίγο να πετύχει, αν δεν ήταν "πάρα πολύ" για τους Αγγλοαμερικανούς, που δεν ήθελαν με τίποτα σε αυτήν την περίοδο του Εμφυλίου Πολέμου να αναλάβει τη ΓΣΕΕ ένας συνδικαλιστής με φασιστικό παρελθόν.

Αν και στις αναφορές του Brown γίνεται λόγος για "συντηρητικούς" και "ρεφορμιστές σοσιαλιστές" συνδικαλιστές ηγέτες, στην πραγματικότητα όλα αυτά ήταν στην κυριολεξία αέρας κοπανιστός. Ο Θεοχαρίδης, οπαδός του Δάγκουλα στην Θεσσαλονίκη κατά την διάρκεια της Κατοχής, ονομαζόταν ρεφορμιστής. Όπως και ο Μακρής και ας ήταν βουλευτής του Λαϊκού Κόμματος του Τσαλδάρη. Μάλλον εθελοτυφλία, παρά άγνοια της ελληνικής συνδικαλιστικής πραγματικότητας από τους αντιπροσώπους των AFL.

Ας είναι. Αυτό που πρέπει να γίνει κατανοητό, είναι ότι η διαμάχη μεταξύ των φατριών, η άγρια πάλη που έφτασε από τις ύβρεις και τους τραμπουκισμούς στις σωματικές επιθέσεις μέσα στους χώρους του Συνεδρίου, ήταν ένας αγώνας για τις θέσεις και όχι ένας αγώνας Αρχών. Ήταν μια πάλη για τους παχυλούς μισθούς του γενικού γραμματέα, του ταμία και των μελών της Γραμματείας.

Γράφει ο Άγγελος Αυγουστίδης σχετικά:

Ο μισθός του γενικού γραμματέα άξιζε πραγματικά τον κόπο. Μετά την οριστική εξουδετέρωση της Αριστεράς, το καλοκαίρι του 1947, ο μισθός αυτός αυξήθηκε από 900.000 δραχμές ($ 90) σε 2.500.000 δραχμές ($ 250) τον μήνα. Αλλά και τα υπόλοιπα μέλη της γραμματείας δεν πεινούσαν. Από 750.000 δραχμές ($ 75) ο μισθός τους ανήλθε σε 1.550.000 δραχμές ($ 155). Επιπλέον, έπαιρναν και γενναιόδωρη αποζημίωση για μεταφορικά και άλλα έκτακτα έξοδα. Και για να έχει κανείς ένα μέτρο σύγκρισης: σύμφωνα με τη νέα συλλογική σύμβαση εργασίας του Νοεμβρίου, π.χ., το ημερομίσθιο των εργατών είχε καθοριστεί σε 11.000 έως 20.000 δραχμές* οι εργάτριες έπαιρναν από 7.000 έως 9.000 δραχμές* ο μηνιαίος μισθός υπαλλήλων των κατηγοριών «χαμηλός» και «μέσος» κυμαινόταν από 125.000 έως 680.000 δραχμές.


Αναλυτική περιγραφή των εργατικών ημερομισθίων στην εφημερίδα "Ελευθερία" της 5.11.1947.

Τελικά, επήλθε με την πρωτοβουλία του Καλομοίρη, του "μπαρμπα-Γιάννη", η πολυπόθητη συμφωνία. Αν τον υποστήριζε ο Μακρής για αντιπρόσωπο σε διεθνές εργατικό συνέδριο στο Σαν Φρανσίσκο, αυτός θα τον υποστήριζε για την θέση του γενικού γραμματέα. Στις 5 Ιουνίου του 1948, σε ατμόσφαιρα συμφιλίωσης και "εθνικής ομοψυχίας", σαν να μην έγινε τίποτα, ο Μακρής εξελέγη γενικός γραμματέας της ΓΣΕΕ. (Θα παραμείνει ως το 1969 σε αυτήν την θέση).

Η εργατική τάξη πάει στον Παράδεισο... (ή καλύτερα, η "ηγεσία" της εργατικής τάξης της Ελλάδας, πάει διακοπές στις ΗΠΑ).

Αλλά και οι άλλοι βολεύτηκαν καλά. Οι Καλομοίρης, Θεοδώρου, Κυριακόπουλος, Θεοχαρίδης εξελέγησαν στη Γραμματεία, ενώ ο πολύς Πατσατζής στην θέση του ταμία. Και αφού βολεύτηκαν, αναχώρησαν μαζί με τους βοηθούς τους για το Σαν Φρανσίσκο. Η ελληνική αποστολή, ήταν η πολυπληθέστερη στο συνέδριο της ILO (International Labour Organization), μετά αυτήν των ΗΠΑ και της Μεγάλης Βρετανίας.
Μέσα στη λάβα του Εμφυλίου Πολέμου και ενώ η ελληνική εργατική τάξη βρισκόταν στην απόλυτη ένδεια και εξαθλίωση, το σύνολο της ηγεσίας της ΓΣΕΕ, έφυγε για διακοπές πολλών εβδομάδων στις ΗΠΑ. Παίρνοντας και συνάλλαγμα 40.000 δολαρίων (εν αγνοία των Αμερικανών για να πούμε τη αλήθεια). Πραγματικά, μπορεί η εργατική τάξη να βρισκόταν στην Κόλαση του πολέμου και της φτώχειας, η "ηγεσία" της όμως στάλθηκε στον Παράδεισο.

 
Εδώ, οι Μακρής, Βασιλειάδης με τον υπουργό Εξωτερικών των ΗΠΑ Μάρσαλ (στο κέντρο).

Χρησιμοποιήθηκαν ως βιβλιογραφικά βοηθήματα τα παρακάτω:

1. Δημήτρη Λιβιεράτου, "Τα Συνέδρια της ΓΣΕΕ", ΠΡΟΣΚΗΝΙΟ (εκδόσεις Άγγελος Σιδεράτος), Αθήνα 1997.

2. Άγγελος Αυγουστίδης, "Το Ελληνικό Συνδικαλιστικό Κίνημα κατά τη δεκαετία του '40 και τα περιθώρια της πολιτικής", εκδόσεις Καστανιώτη, Αθήνα 1999. (Ίσως το καλύτερο βιβλίο για το θέμα, με πολλές παραπομπές σε ξένες πηγές).

3. Γιώργος Φ. Κουκουλές, "Για μια Ιστορία του ελληνικού συνδικαλιστικού κινήματος", εκδόσεις Οδυσσέας, β' έκδοση, Αθήνα 1994 (άκρως απαραίτητο βοήθημα).

4. Γιώργος Φ. Κουκουλές, "Το ελληνικό συνδικαλιστικό κίνημα και οι ξένες επεμβάσεις 1944-1948" εκδόσεις Οδυσσέας, Αθήνα 1995 (το 9ο Συνέδριο και τα περί αυτού γεγονότα καταλαμβάνουν μέγα μέρος στο συγκεκριμένο βιβλίο - σημαντικό).

5. Γιώργος Εμμ. Μαυρίκος, "Το εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα 1918-11948, δύο γραμμές σε διαρκή αντιπαράθεση", 3η έκδοση, Σύγχρονη Εποχή, Αθήνα 2004 (πλούσια εικονογράφηση, πολλά στοιχεία από το αρχείο της ΓΣΕΕ και του ΚΚΕ).

6. Γιώργος Φ. Κουκουλές, "Ελληνικά Συνδικάτα: Οικονομική αυτοδυναμία και εξάρτηση 1938-1984", εκδόσεις Οδυσσέας, Αθήνα 1994. (Ουσιαστικά μια μελέτη-συμβολή στην διερεύνηση των αιτιών της ανυπαρξίας του συνδικαλιστικού κινήματος στην Ελλάδα).

7. Ορέστης Χατζηβασιλείου, "Συνδικαλισμός και Κοινωνική Αντίδραση 1947-1987", εκδόσεις Οδυσσέας, Αθήνα 198; (άρθρα του παλαίμαχου συνδικαλιστή σε διάφορες φάσεις της εργατικής μας ιστορίας).

8. "Η Τρίχρονη Εποποιία του ΔΣΕ, 1946-1949", έκδοση αφιερωμένη στα 80χρονα του ΚΚΕ, από τον Ριζοσπάστη και τη Σύγχρονη Εποχή, Αθ'ηνα 1998.

9. Θεόδωρος Κατσανέβας, "Το σύγχρονο συνδικαλιστικό κίνημα στην Ελλάδα", εκδόσεις Νέα Σύνορα-Λιβάνης, Αθήνα 1981. Μια καλή περιγραφή των μηχανισμών και των διαδικασιών που οδήγησαν στην παράταση του ανώμαλου καθεστώτος που επιβλήθηκε στο 9ο Συνέδριο της ΓΣΕΕ, για είκοσι και πλέον χρόνια.

10. Αρχείο Σύγχρονης Κοινωνικής Ιστορίας στο διαδίκτυο. Ψηφιακό αρχείο Δημοκρατικού Στρατού

11. "Ο Συνδικαλισμός στον ελληνικό εμφύλιο πόλεμο - όψεις μιας λησμονημένης ιστορίας" από το blog του Θανάση Τσακίρη.

Δευτέρα 20 Ιουλίου 2009

Η αρθρογραφία του Κ.Σπέρα σε φιλοφασιστική εφημερίδα





Η Εθνική Σημαία, υπήρξε το επίσημο όργανο του Εθνικοσοσιαλιστικού Κόμματος του Γεωργίου Μερκούρη, το οποίο εκπροσώπησε την Ελλάδα στο πρώτο διεθνές φασιστικό συνέδριο, στις 16, 17 και 18 Δεκεμβρίου του 1934 στο Μοντρέ της Ελβετίας. Το κόμμα αυτό, διαλύθηκε όπως όλα τα κόμματα από το καθεστώς της 4ης Αυγούστου, για να ανασυνταχθεί κατά τη διάρκεια της Κατοχής, όπου συνεργάστηκε στενά με την ΕΣΠΟ και τις άλλες φιλογερμανικές οργανώσεις, για την συγκρότηση ελληνικής Λεγεώνας και την αποστολή της στο ανατολικό μέτωπο (βλ. Ι. Χονδροματίδη: «Η Μαύρη Σκιά στην Ελλάδα»).
Χαρακτηριστική η αρθογραφία της εφημερίδας: «Η πολιτεία έχει επιδείξει ολιγωρίαν ασυγχώρητον εις την υπόθεσιν αυτήν του μεγαλυτέρου κοινωνικού κινδύνου. Τρέχουν, αγωνίζονται εργάζονται οι 15 αστυνομικοί της υπηρεσίας Διώξεως Κομμουνισμού. Αλλά τι μπορούν να προφθάσουν; Πώς να επαρκέσουν στην παρακολούθηση, στη συλλογή πληροφοριών, στα προληπτικά μέτρα, την ασφάλεια, την αντιμετώπιση συγκεντρώσεων, την οργάνωσιν συστηματικής αμύνης;»

Mία εβδομάδα πριν την διοργάνωση του συνεδρίου της φασιστικής διεθνούς, εγκαινιάζονται στην Αθήνα τα γραφεία του Εθνικοσοσιαλιστικού Κόμματος, φυσικά με την παρουσία του Κώστα Σπέρα.



 


Ο Σπέρας, δεν αρκείται σε απλή παρουσία στα εγκαίνια των γραφείων του φασιστικού κόμματος. Αρθογραφεί μαχητικά στην «Εθνική Σημαία», καταφερόμενος ενάντια σ’ όλους τους συνδικαλιστές ανεξαρτήτως πολιτικής τοποθέτησης - και φυσικά στους κομμουνιστές συνδικαλιστές, τους οποίους κατηγορεί πως λαμβάνουν «επίδομα από τη Μόσχα». Και όλα αυτά, δύο μόλις μέρες, πριν τη συμμετοχή του κόμματός του στο διεθνές φασιστικό συνέδριο!






Χαρακτηριστική η αρθογραφία του Κ.Σπέρα, καταλήγει στην πρόκληση: «Ο ισχυρός βραχίων της «Εθνικής Σημαίας», θα τεθή δια να σύρη εκ του βορβορώδους εδάφους τους εργάτας, τους υπαλλήλους και πάντα εργαζόμενον και θα τους σύρη εις το στερεόν έδαφος του Εθνικοσοσιαλιστικού Κόμματος, αποξηραίνων τα τενάγη ίνα μη υπάρχη πλέον κίνδυνος να εμπλακούν εις αυτά».




Τα συμπεράσματα δικά σας.

υ.γ πατήστε πάνω στις εφημερίδες για να τις διαβάσετε.

Πέμπτη 9 Ιουλίου 2009

Ο ταξίαρχος Burker Benfield για τον ΕΔΕΣ.

Θέμα Πολεμοφόδια και εφόδια για τον Ζέρβα
Απόρρητο(σφραγίδα)
Αθήνα 27 Δεκεμβρίου 44

1.Σχετικά με τις αιτιάσεις από μέρους του στρατηγού Ζέρβα αναφορικά προς την έλλειψη υποστήριξης προς τον ίδιο από μέρους των Βρετανών,θα ήθελα να καταγραφεί οτι,κατά τη γνώμη μου,οι λόγοι που επικαλέιται ο Ζέρβας σε ό,τι αφορά την αποτυχία του,να προβάλει αποτελεσματική αντίσταση στις επιθέσεις του ΕΛΑΣ,χρήζουν διερευνήσεως.

2. Η αντίσταση που προέβαλε ο Ζέρβας στο Γερμανό εισβολέα στις αρχές του 1944 ήταν πολύ περιορισμένη.Πράγματι,κατά τον μήνα Ιούνιο,διέταξα τον αντισυνταγματάρχη Barnes να καλέσει τον Ζέρβα να εντατικοποιήσει τις επιχειρήσεις του πρός ενίσχυση των ανταρτών που προέβαιναν σε επιχειρήσει διασχίζοντας την αλβανική μέθοδο.Εχουν καταγραφεί αυτές οι οδηγίες ειναι διαθέσιμε από το FORCE 133 H.Q.,Κάιρο.Δόθηκαν διαταγές στον Ζέρβα να επιτεθεί στα Γιάννινα,ένα σημαντικό κέντρο των Γερμανών,το οποίο κατά τη δεδομένη χρονική στιγμή,το υπερασπιζόταν πολύ ασθενείς δυνάμεις.Ο Ζέρβας συμμορφώθηκε κατ'επίφασιν με τις οδηγίες αυτές προβαίνοντας σε μετακινήσεις στρατευμάτων,η επίθεση όμως ποτέ δεν πραγματικοποιήθηκε,καθώς οι Γερμανοί,από πλευράς δυνάμεων,ήσαν σε θέση να ανακαταλάβουν τα Γιάννινα και εγώ,παρά τη θέληση μου,βρέθηκα υποχρεωμένος να ανακαλέσω την επίθεση.Κατόπιν ωρίμου σκέψεως φρονώ οτί αν ο Ζέρβας είχε δείξει λιγότερη χλιαρότητα,θα είχε καταστεί δυνατόν να καταφερθεί ένα ισχυρό πλήγμα στους Γερμανούς.
Στη συνέχεια οι Γερμανοί μετακίνησαν ένα ισχυρό σώμα στρατού από τα Τρίκαλα προς το Αγρίνιον μέσω Ιωαννίνων χωρίς καμιά σοβαρή αντίσταση από τα στρατεύματα του Ζέρβα.Το σώμα αυτό προέβη σε επιχειρήσεις δίκην αντιποίνων στην περιοχή του Καρπενησίου,επιχειρήσεις στρεφόμενες εναντίον Ελληνικών χωριών,στη δε συνέχεια επέστρεψε στα Τρίκαλα μέσω Ιωαννίνων.Ο Γερμανικός στρατιωτικός σχηματισμός που ενεπλάκη στις εν λόγω επιχειρήσεις ανήκε στης 4η Μεραρχία των S.S.

3. Υπάρχουν μαρτυρίες προερχόμενες από έγγραφα που περιήλθαν στην κατοχή μας σε πολεμικές επιχειρήσεις,καθώς και από άλλες πιο απόρρητες πηγές οτι πιθανότατα υπήρξε μια συννενόηση κατά τη δεδομένη χρονική στιγμή του Γερμανού Διοικητή των Ιωαννίνων και του Ζέρβα για να μην επιτεθούν ο ένας εναντίον του άλλου.Κάποιες από αυτές τις μαρτυρίες είναι διαθέσιμες στο FORCE `33 H.Q. Σύμφωνα με ένα γερμανικό έγγραφο,η στάση του Ζέρβα απέναντι στους Γερμανούς μετεβλήθη και ανέλαβε επιχειρήσεις εναντίον τους,στην συνέχεια όμως συμφωνα με το ίδιο αυτό έγγραφο,ο Ζέρβας επανέκαμψε στη "νομιμοφρονα στάση".

4. Κατά τις τελευταίες εβδομάδες της Γερμανικής Κατοχής,ο Ζέρβας ανέλαβε επιχειρήσεις εναντίον των Γερμανών.

5. Κατόπιν ωρίμου σκέψεως φρονω οτι πρωταρχική μέριμνα του Ζέρβα ήταν να διατηρήσει τις δυνάμεις και τα εφόδια του μέχρι την ημέρα που θα εδέχετο την επίθεση του ΕΛΑΣ.Κατά συνέπεια,είναι πολύ απίθανο να βρέθηκε απογυμνωμένος από πολλές από τις αμυντικές του δυνατότητες όταν αυτή η επίθεση τελικά έλαβε χώρα.

6.Θα είχε ενδιαφέρον,στο σημείο αυτό,να αναφερθούμε ενδελεχώς,στα όπλα και πυρομαχικά που εστάλησαν στον Ζέρβα από την 1η Ιανουαρίου του '44.

5.000 ελαφρά όπλα που κατά μεγάλο ποσοστό ήταν αυτόματα,περιλαμβάνοντας και M.M.G
140 όλμους 3'' ή 81mm.
7.500.000 σφαίρες S.A.A
6.000 εξαρτήσεις

7.Επιπροσθέτως τα ακόλουθα ποσά ρουχισμού,τροφίμων και άλλων εφοδίων που παρεσχέθηκαν κατά την περίοδο από το Μάρτιο μέχρι τον Οκτώμβριο του 44.
Ρουχισμος
Ζευγάρια μπότες 24.000
Ζευγάρια κάλτσες 38.000
Στολές B.D 15.000
Πουκάμισα 22.000
Εσώρουχα 9.000
Χλαίνες 4.000
Κουβέρτες 1.000
Επινώτια Α/G 1.000
Αδιάβροχα υφάσματα κατασκήνωσης(στρωσ.εδαφ) 2.000
Ιατρικά εφόδια 15.000 σε λίμπρες

Τρόφιμα
Ξηρά τροφή λίμπρες 71.000
Αλεύρι λίμπρες 353.000
Ρύζι λίμπρες 83.000
Φασόλια λίμπρες 22.000
Δημητριακά λίμπρες 1.700
Λιπαρά λίμπρες 1.000
Συμπ.Κρέας λίμπρες 68.000
Σιτηρέσιο για καταστ. ανάγκης 500 μερίδες.

8.Τελικά,ο Ζέρβας από την 1η Ιανουαρίου του '44 ενισχύθηκε με το συνολικό ποσό των 168.000 χρυσών λίρων Αγγλίας.

9.Φρονώ οτι προε το παρόν δεν υπάρχουν διαθέσιμα λεπτομερή πληροφοριακά στοιχεία που να ερμηνεύουν την αποτυχία των στρατευμάτων του Ζέρβα να προβάλουν μεγαλύτερη αντίσταση στην επίθεση του ΕΛΑΣ.
Δεν πιστεύω οτι η έλλειψη οπλισμου,πυρομαχικών κ.λ.π συνιστά την πραγματική εξήγηση

K.V.Burker Benfield,Ταξίαρχος.
Διοικ.Force 133

Δευτέρα 29 Ιουνίου 2009

Απολογία του κατηγορούμενου κομμουνιστή Αλβανού Ακίνδυνου, ηγετικού στελέχους της Ο.Π.Λ.Α., στο έκτακτο Στρατοδικείο Θεσσαλονίκης(2)

Κατηγορούμενος: «Έτσι πίστευα και πιστεύω. Σχετικά με την Αεροπορία τώρα. Η Αεροπορία δεν ήταν μέσα στις ιδιαίτερες συνθήκες που ζούσαμε εδώ, ούτε μέσα στα ιδιαίτερα καθήκοντα που έβαζαν στις γραμμές του Δημοκρατικού Στρατού. Αυτό το συνδυάσαμε με τη γενικότερη επίθεση που γινόταν εκ μέρους του στρατού της μοναρχοφασιστικής κυβέρνησης προς το Δημοκρατικό Στρατό.

Με τον Αλέκο συζητούσαμε για τις επιχειρήσεις που γίνονταν επάνω. Είχαμε σύνδεση και ξέραμε τι γινόταν. Μάλιστα εδώ, στο δικαστήριο, έγινε πολύς ντόρος γιατί σκοτώθηκε ένας στο καφενείο του Μπόνου την ημέρα του Πάσχα. Τις δεύτερες εκκαθαριστικές επιχειρήσεις τις κάνατε το Πάσχα. Και σκοτώθηκαν ένα σωρό δημοκράτες. Θυμάμαι καλά και θεωρώ ότι η μέρα ήταν Αγία. Αλλά εφόσον ο αντίπαλός μας εξαπόλυσε, την προηγούμενη μέρα, επίθεση και χύθηκε αίμα, κι εμείς είπαμε: τι μέρα και ξεμέρα...

Με τον Αλέκο συζητούσαμε για τις επιχειρήσεις. Όταν κατέβαιναν τα Δημοκρατικά στρατεύματα σε χωριά για να βολευτούν, η Αεροπορία πυροβολούσε γυναικόπαιδα, αδιάκριτα, στις ανταρτοκρατούμενες περιοχές. Έτσι εγώ παίρνω εντολή να χτυπήσω εν λευκώ την αεροπορία, με ότι τρόπο μπορώ, για να φέρουμε χτύπημα και να ανακουφίσουμε τον πληθυσμό. Εμείς φυσικά, τους ιπτάμενους θέλαμε. Γιατί αυτοί είναι που αδιάκριτα χτυπούν. Και έπρεπε να φέρουμε χτύπημα για να σκεφτούν, ότι για όλες τις φορές που χτύπησαν τον κόσμο αδιάκριτα, όπου να’ ναι θα τιμωρηθούν, ακόμη και μέσα στη Θεσσαλονίκη.

Εγώ καθόμουν στην οδό Μισραχή. Έβλεπα ότι περνούσαν πολλά αυτοκίνητα, χωρίς να ξέρω πολλά πράγματα. Συζητώντας, συμφωνήσαμε ότι ένα συγκεκριμένο αυτοκίνητο μετέφερε τους ιπτάμενους. Από που πήρε ο Αλέκος τις πληροφορίες δεν ξέρω. Βρήκα, όμως, τον τρόπο και τα μέσα για να χτυπήσουμε τους αεροπόρους. Τώρα άλλα γράφουν. Αλλά εμείς δεν δίνουμε σημασία. Εμείς δεν ξέραμε τι θα πει ο Σιάντος, τι θα πει το Κόμμα. Εμείς ήμασταν στρατός και θα χτυπούσαμε καθορισμένους στόχους. Και το Κόμμα σαν Κόμμα, ας έκανε ότι ήθελε.

Από κει και πέρα δεν ξέρω να υπάρχουν τομεάρχες, όπως τους παρουσιάζουν εδώ, ομάδες και τα ρέστα. Και βλέπω σχεδιαγράμματα. Ανατολικούς τομείς-ομάδες τόσες, δυτικούς τομείς-ομάδες τόσες. Εγώ, στον δικό μου τομέα, παρουσιάζεται ότι είχα επτά ομάδες, που ήταν όμως, ανύπαρκτες. Δεν ξέρω τίποτα για τους άλλους. Παρουσιάζουν τον Καλλίνικο με μια ομάδα. Αραδιάζουν ομάδες και πρόσωπα από μια συνοικία και κάνουν σχεδιαγράμματα με βάση την ύπαρξη επτά ομάδων. Δεν υπάρχουν. Υπήρχαν ορισμένα πρόσωπα, τα οποία δεν ήταν ομάδες, που τα έβλεπα προσωπικά εγώ».

Επακολουθεί δεκάλεπτη διακοπή.

Κατηγορούμενος: (συνεχίζει) «Για το ζήτημα των αεροπόρων, όπως είπα, εμείς είχαμε σκοπό να χτυπήσουμε τους ιπτάμενους. Τώρα, μέσα υπήρχαν κι άλλοι που δεν ήταν τέτοιοι. Αυτό δεν μπορούμε να το θεωρήσουμε έγκλημα. Σε μια επιχείρηση, θα πρέπει να τραβήξεις μπροστά, ανεξάρτητα αν θα αντιμετωπίσεις ορισμένα πράγματα τα οποία δεν έχεις προβλέψει. Δεν θεωρώ την πράξη αυτή, όπως και όλες τις άλλες, εγκληματικές, γιατί εκείνοι που πολεμούν δεν κάνουν εγκλήματα. Πολεμούν για ένα σκοπό. Όπως είπα, λόγω της κατάστασης, έπρεπε να τους αντιμετωπίσουμε έτσι, γιατί αλλιώς, ήταν αδύνατον. Εμείς δε θέλαμε να χύσουμε αίμα, ούτε δεξιού ούτε αριστερού. Άλλοι είναι οι υπαίτιοι.

Η κατηγορία ότι οι πράξεις μου αποβλέπουν στην απόσπαση ενός μέρους της επικρατείας της χώρας μας, δεν είναι σωστή. Εγώ, από την αρχή που μπήκα στον αγώνα, μέχρι σήμερα, παλεύω για τον Ελληνικό λαό, την Ελληνική γη και μόνο γι’ αυτό. Ίσως να νομίζουν ότι άλλοι σκέφτονται και παρακινούν κι εμένα για να φτάσουν στο σκοπό τους. Αλλά εγώ δεν είμαι τέτοιος άνθρωπος που να μην καταλαβαίνω. Είμαι βέβαιος ότι κανένας, από τους ανωτέρους μέχρι τους κατωτέρους της αριστεράς, δε σκέφτεται να παραχωρήσει μέρος της Ελλάδας μας σε ξένους γείτονες και Σλάβους.

Για την κατηγορία ότι πολεμούμε την ησυχία και την τάξη του λαού και πάμε για την ανατροπή της σημερινής κυβέρνησης...»

Βασιλικός Επίτροπος: «Δεν υπάρχει τέτοια κατηγορία».

Κατηγορούμενος: «Οι ομάδες, όπως λέτε, τότε, σε τι αποβλέπουν;».

Βασιλικός Επίτροπος: «Οι ομάδες αποβλέπουν στο να προσβάλλουν τα όργανα της τάξης».

Κατηγορούμενος: «Σε μας τονίσατε ότι πάμε να καταλάβουμε την αρχή. Όσο για τις μικρές ομάδες, που πραγματοποίησαν τις επιθέσεις, πράγματι τις οργάνωσα εγώ. Και κατείχα όπλα που ανήκαν στο στρατό. Αλλά ο σκοπός μου ήταν αυτός που ανέφερα. Σκοπός μου ήταν να φρενάρω τη λυσσασμένη επίθεση της μοναρχοφασιστικής κλίκας που κυβερνά τη χώρα μας, με τα ξένα όπλα που έφεραν στην αρχή.

Αν επιτρέπεται, δυο λόγια για το ζήτημα της κυβέρνησης... Εγώ πάλι τονίζω ότι έμεινα πιστός στα δημοκρατικά ιδανικά που πιστεύω και για τα οποία δούλεψα μέχρι σήμερα. Απ’ την αρχή που μπήκα στον αγώνα, δεν αγωνίστηκα για το ατομικό μου απλώς συμφέρον, αλλά για το γενικό, για να καλυτερέψει έτσι και το ατομικό. Φιλοτομαριστής δεν είμαι και το απέδειξα στις τόσες κακουχίες και τα τόσα βάσανα. Εγώ τράβηξα μπροστά αποφασιστικά, γι’ αυτό που πιστεύω για το λαό.

Εδώ, η δίκη αυτή, ο τρόπος της διοργάνωσης και της διεξαγωγής της, δεν έχει σκοπό να περιοριστεί στα πλαίσια απλώς του κατηγορητηρίου, αλλά να κάνει ντόρο, να δυσφημίσει την αριστερά γενικά και τα πρόσωπα που κατηγορούνται. Εγώ αυτό το αντελήφθην. Και με βρίζετε και με διαπομπεύετε με τον τρόπο που ξέρετε εσείς.

Για τον Πούγκουρα, ιδέα δεν έχω. Τώρα το ακούω ότι τον σκότωσαν. Εδώ σκοτώθηκε ένα σωρό κόσμος, χωρίς να έχει κανείς ιδέα και τώρα παρουσιάζουν έναν Πούγκουρα και μας λένε ότι τον σκοτώσαμε εμείς. Αυτό δεν είναι σωστό.

Ένα ζήτημα που επανειλημμένως χρησιμοποίησε η μαύρη αντίδραση ενάντια στο πρόσωπό μου και αναφέρθηκε εδώ, είναι και το ζήτημα του γάμου μου».

Πρόεδρος: «Αυτός δεν ανήκει στην ουσία της κατηγορίας».

Κατηγορούμενος: «Είναι βασικό για μένα. Εδώ ανέφερε η Ασφάλεια και σεις προσωπικά, ότι, δεν ξέρω πόσοι τορβάδες λίρες ξοδεύτηκαν και ότι έκανα πριγκηπικό γάμο, πράγμα που είχε επίδραση και στον καθηγητή Βασδέκη, συγκατηγορούμενό μου, αφού είπε ότι πραγματικά τώρα μάθαινε ότι κάποιοι έκαναν τέτοιους γάμους.

Για το ζήτημα αυτό εγώ λογοδότησα στο κόμμα μου, επειδή έκανα κάτι που έγινε σε μια εποχή λευτεριάς. Ήρθε πολύς κόσμος που δεν μπορούσα να τον διώξω. Έτσι, πήρε ο γάμος μαζικό χαρακτήρα. Και τότε, χτυπώντας εμένα, χτυπούσαν τους αγωνιστές.

Θέλω να αναφερθώ και σε ένα άλλο ζήτημα αν και το έθιξα ήδη. Πρέπει, όμως, να το αναπτύξω. Εδώ ανέφερε ο Παπαδόπουλος ότι το κόμμα τους δολοφονούσε και εμείς παίρναμε μέτρα...»

Βασιλικός Επίτροπος: «Για το κόμμα απολογείσαι ή για σένα;».

Κατηγορούμενος: «Αυτό έχει σημασία. Πρέπει να απαντήσω στο μάρτυρα που κατέθεσε αυτά».

Βασιλικός Επίτροπος: «Ρώτησες και σου απάντησε».

Κατηγορούμενος: «Ανέφερε πράγματα αλλά δεν είχα απαντήσει. Δεν είχα το δικαίωμα τότε».

Βασιλικός Επίτροπος: «Απάντησες και του είπες ότι είναι ψέματα. Και του είπες να σου αναφέρει παραδείγματα».

Κατηγορούμενος: «Δε μίλησε, όμως, γι’ αυτά».

Βασιλικός Επίτροπος: «Δε σε αφορά εσένα αυτό».

Κατηγορούμενος: «Με αφορά. Γιατί θα μιλούσα όπως μίλησα και για το ζήτημα του Πούγκουρα».

Βασιλικός Επίτροπος: «Για το ζήτημα του Πούγκουρα, όμως, έπρεπε να μιλήσεις, γιατί σου είχε απαγγελθεί κατηγορία και έπρεπε να την αντικρούσεις».

Κατηγορούμενος: «Ναι, αλλά πάνω στο μάρτυρα δεν απολογήθηκα».

Βασιλικός Επίτροπος: «Σου είπε ορισμένα πράγματα ο μάρτυς και απολογήθηκες».

Κατηγορούμενος: «Στο ζήτημα ότι έκανα διαπραγματεύσεις με την Ασφάλεια, τους προκαλώ ανοιχτά να μιλήσουν και να μου πουν τι ανταλλάγματα τους ζήτησα».

Βασιλικός Επίτροπος: «Δεν είπε τέτοια πράγματα. Είπε ότι απεκάλυψες ότι τα κρυμμένα όπλα βρίσκονταν στο σπίτι της Πατσιά, στην κρύπτη του παραθύρου».

Κατηγορούμενος: «Έστω κι αυτό. Αλλά είπε και άλλα πράγματα για διαπραγματεύσεις και τα δημοσίευσαν».

Βασιλικός Επίτροπος: «Δεν είπε τέτοια πράγματα. Είπε μόνο ότι κατέθεσες ορισμένα πράγματα και ζήτησες να μην γίνουν γνωστά».

Κατηγορούμενος: «Αυτό δεν ισχύει.

Τώρα, για τις δουλειές που ευθύνομαι προσωπικά, αυτές είναι: ο συντονισμός ενεργειών και τα χτυπήματα. Τον Κωφίτσα εγώ προσωπικά έδωσα εντολή να τον παρακολουθήσουν και εκτελέστηκε. Ήμουν υπεύθυνος εγώ. Για τον Παγώνη, εγώ παίρνω την ευθύνη. Για το καφενείο «Ελληνικόν», εγώ έδωσα εντολή στο Διογένη και έριξαν τις χειροβομβίδες. Για την Τούμπα και το καφενείο του Μπόνου, προσωπικά πήγα εγώ. Για τους αεροπόρους, εγώ έκανα την παρακολούθηση. Αν ένα παιδί δεν μπορούσε να ρίξει τη χειροβομβίδα, θα την έριχνα εγώ». (ακούγεται φωνή αποδοκιμασίας από το ακροατήριο. Ο Πρόεδρος παρεμβαίνοντας, λέει ότι ο κατηγορούμενος είναι ιερός).

Βασιλικός Επίτροπος: «Δε μου λες. Αλβανέ. Για την επίθεση κατά του καφενείου «Ελληνικός» δεν μας είπες πολλά».

Κατηγορούμενος: «Είπα ότι έδωσα εντολή».

Βασιλικός Επίτροπος: «Είπες προηγουμένως ότι έδωσες λόγο στο κόμμα για το γάμο σου. Σε κατηγόρησαν γι’ αυτό;».

Κατηγορούμενος: «Δεν ξέρω».

Βασιλικός Επίτροπος: «Μα για να δώσεις λόγο;».

Κατηγορούμενος: «Εδώ δεν μπορούν να αναφερθούν ζητήματα κομματικά».

Βασιλικός Επίτροπος: «Πάντως λογοδότησες».

Κατηγορούμενος: «Είπα».

Βασιλικός Επίτροπος: «Δε μου λες, όταν ήρθε ο Ζαχαριάδης...».

Κατηγορούμενος: «Α! Μου διέφυγε. Ο Ζαχαριάδης απ’ την Κέρκυρα έστειλε γράμμα».

Βασιλικός Επίτροπος: «Ποιο γράμμα; Το πρώτο ή το δεύτερο που λέτε να συνθηκολογήσουμε με τους Ιταλούς;».

Κατηγορούμενος: «Αυτό ήταν δικό σας. Το έκανε ο Μανιαδάκης που έβγαζε ψεύτικο «Ριζοσπάστη». Ο Ζαχαριάδης ήρθε εδώ και ο λαός της Θεσσαλονίκης του έκανε μεγάλη υποδοχή. Εσείς τον βρίσατε ως αλήτη. Έτσι όμως, βρίσατε όλο το λαό της Θεσσαλονίκης.

Τότε εγώ ήμουνα φυλακή. Η Ασφάλεια μου είπε ότι αυτός μάζεψε τα στελέχη της Μακεδονίας και Θράκης και ότι έγινε σύσκεψη στο Γραφείο του κόμματος. Επίσης ότι εκεί ήταν ο Χατζής. Εφ’ όσον δεν είχα καμιά οργάνωση στα χέρια μου, δηλαδή δεν καθοδηγούσα οργάνωση, με τι ιδιότητα να πήγαινα να λογοδοτήσω;».

Βασιλικός Επίτροπος: «Δεν ήσουν περιφερειακός;».

Κατηγορούμενος: «Εγώ το 1935 έφυγα».

Βασιλικός Επίτροπος: «Εγώ σου λέω για το 1946».

Κατηγορούμενος: «Δεν ήμουν. Ήμουν φυλακή από το 1945 ως το 1946. Νωρίτερα ήμουν εδώ, αλλά δεν είχα οργάνωση».

Βασιλικός Επίτροπος: «Ήσουν μέσα στη κομματική οργάνωση. Δεν ήσουν περιφερειακός στη Βέροια;».

Κατηγορούμενος: «Ναι, αλλά εφ’ όσον μπήκα φυλακή, την οργάνωση την πήραν άλλοι και δεν υπολογιζόμουν οργανωμένο μέλος».

Βασιλικός Επίτροπος: «Έπαυσες να είσαι κομμουνιστής;».

Κατηγορούμενος: «Όχι. Αλλά εδώ ήρθαν τα στελέχη που καθοδηγούσαν τις πόλεις και οι Γραμματείς. Εγώ δεν μπορούσα να πάρω μέρος. Το ζήτημα του Ζαχαριάδη, σας λέω ότι, προσωπικά, δεν το γνωρίζω. Ούτε στην πρώτη ούτε στη δεύτερη σύσκεψη πήρα μέρος, ούτε στο λευκό Πύργο».

Βασιλικός Επίτροπος: «Αυτό δεν μπορούμε να το πιστέψουμε».

Κατηγορούμενος: «Τι να σας πω τότε; Εσείς θέλετε να σας πω ότι τον ξέρω για να τον πείτε δολοφόνο».

Βασιλικός Επίτροπος: «Μα είναι δολοφόνος. Ξέρεις, ότι έχει βγει καταδικαστική απόφαση για φόνο εις βάρος του, προ είκοσι ετών;».

Κατηγορούμενος: «Εσείς ότι θέλετε βγάζετε».

Βασιλικός Επίτροπος: «Έχει σκοτώσει έναν Αρχειομαρξιστή στον Πειραιά. Η γραμμή της μαζικής αυτοάμυνας από που πάρθηκε;».

Κατηγορούμενος: «Πάρθηκε από την ανάγκη να αμυνθεί ο λαός, στη σύσκεψη που κάναμε εγώ και ο Αλέκος».

Βασιλικός Επίτροπος: «Σεις οι δυο δώσατε «τη γραμμή» σε όλη την Ελλάδα;».

Κατηγορούμενος: «Δεν ξέρω τι έγινε σ’ όλη την Ελλάδα».

Βασιλικός Επίτροπος: «Δε διάβαζες τύπο;».

Κατηγορούμενος: «Η Μαζική Λαϊκή Αυτοάμυνα δεν ήταν οργανωτικό ζήτημα».

Βασιλικός Επίτροπος: «Σύμφωνοι. Αλλά έγινε με απόφαση του κόμματος».

Κατηγορούμενος: «Εγώ δεν ξέρω. Δεν είχα κομματικό βιβλιάριο».

Βασιλικός Επίτροπος: «Ναι, αλλά διάβαζες τη «γραμμή» από τον τύπο».

Κατηγορούμενος: «Ο τύπος εδώ στη Θεσσαλονίκη, έγραφε να διαφωτιστεί ο λαός και να δει ότι από το ίδιο το Σύνταγμα έχει το δικαίωμα να αμυνθεί».

Βασιλικός Επίτροπος: «Η «γραμμή» δόθηκε από τον τύπο. Αφού διάβαζες, θα ήξερες ότι ήταν «γραμμή» την οποία έδινε το κόμμα».

Κατηγορούμενος: «Εγώ ήξερα πως να αμυνθεί ο λαός και είχα την ικανότητα να τον διαφωτίσω. Το άρθρο αυτό που δημοσιεύτηκε, το είδα. Μα δεν το είχα υπ’ όψιν μου από πριν».

Βασιλικός Επίτροπος: «Εσύ που ξέρεις την κομματική φρασεολογία, μπορείς μέσα σε ορισμένες γραμμές του άρθρου, να διαβάζεις και να καταλαβαίνεις πολύ περισσότερα πράγματα από μένα».

Κατηγορούμενος: «Ο Παπαδόπουλος είπε ότι ο Αλβανός είχε την ικανότητα να παίρνει «γραμμή» απ’ την εφημερίδα. Άρα, βρήκαν ότι είναι περιττό να πηγαίνει σε συσκέψεις. Είτε ήμουν είτε δεν ήμουν σε συσκέψεις, σύμφωνα μ’ αυτούς, ότι έκανα ήταν κομματικό. Εγώ είπα ότι είχα την ικανότητα να λέω στο λαό πως να περιφρουρήσει τις δημοκρατικές του ελευθερίες. Είχα την ικανότητα να τον οργανώσω να αμυνθεί. Αλλά αυτό είναι...».

Βασιλικός Επίτροπος: «Εγώ δεν παραγνωρίζω την ικανότητά σου. Δεν ήταν λίγα αυτά που έκανες. Αλλά θέλεις να απαντήσεις ή υπεκφεύγεις;».

Κατηγορούμενος: «Τι υπεκφεύγω;».

Βασιλικός Επίτροπος: «Πες μου. Η «γραμμή» ήταν σύμφωνη με τη Λαϊκή Αυτοάμυνα; Διάβαζες εφημερίδα, «Ριζοσπάστη», «Ελεύθερη Ελλάδα», «Λαϊκή Φωνή». Δε διάβασες το λόγο του Ζαχαριάδη και τις αποφάσεις του Μακεδονικού Γραφείου;».

Κατηγορούμενος: «Μάλιστα. Σχετικά με το λόγο του Ζαχαριάδη, διάβασα ότι έγινε ολόκληρη μάχη στη «Λαϊκή Φωνή» με το «Φως», ότι παραποίησαν το λόγο, ότι από δω έδωσε το σύνθημα να βγουν οι Μπαρούτηδες και οι αντάρτες, ότι κήρυξε την επανάσταση. Για το λόγο του, συγκεκριμένα θυμάμαι τούτο: ότι έκανε μια ανάλυση της κατάστασης στην Νοτιοανατολική Ευρώπη, στις Λαϊκές Δημοκρατίες, πως οργανώνονται, κλπ.».

Βασιλικός Επίτροπος: «Από την ημέρα που ήρθες στη Θεσσαλονίκη, ως την ημέρα που πιάστηκες, έπαυσες να είσαι κομμουνιστής;».

Κατηγορούμενος: «Οργανωμένος, ναι».

Βασιλικός Επίτροπος: «Έπαυσες να είσαι μέλος του Κομμουνιστικού Κόμματος;».

Κατηγορούμενος: «Δεν είχα το βιβλιάριο του κόμματος».

Βασιλικός Επίτροπος: «Τι σημασία έχει αυτό;».

Κατηγορούμενος: «Πως δεν έχει».

Βασιλικός Επίτροπος: «Δηλαδή διεγράφης από το κόμμα;».

Κατηγορούμενος: «Δεν είναι αυτό. Αυτό δεν μπορώ να το ξέρω, γιατί εγώ δεν είχα ανάμειξη στα κομματικά ζητήματα. Εγώ τράβηξα άλλη γραμμή».

Βασιλικός Επίτροπος: «Τότε γιατί σε καλεί το κόμμα και σου κάνει επικρίσεις;».

Κατηγορούμενος: «Δεν ξέρω. Που; Πότε;».

Βασιλικός Επίτροπος: «Τότε για την περίφημη υπόθεση του μαζικού, όπως είπες, γάμου σου».

Κατηγορούμενος: «Τότε ήταν άλλη εποχή. Δεν είχα συλληφθεί τότε».

http://www.geocities.com/anasintaxi/196.htm#opla