Η ονομασία του ΕΛΑΣ(από τα απομνημονεύματα του Πολύδωρου Δανιηλίδη)

-->

Από τα πρώτα βήματα άρχισε να μας αποσχολεί η ονομασία του στρατού, που θα φτιάχναμε.Τις τελευταίες μέρες του Γενάρη πήρα ένα σημείωμα από το Γ. Σιάντο,στο οποίο ανέφερε ότι το Π.Γ. πρότεινε ένα να ονομασθεί ο νέος στρατός Ε.Λ.Σ δηλαδή Ελληνικός Λαικός Στρατός και ζητούσε να πούμε και μεις σα μέλη της Κ.Ε.,τη γνώμη του πάνω σ’αυτό.

Είναι θετικό σημείο υπέρ του Σιάντου, το ότι ήθελε να γίνει κάτι ξεχωριστό ο στρατός και να έχει τη δική του ονομασία. Γι’αυτό και μας καλούσε να κάνουμε ειδική συνεδρίαση, στην οποία θα έπαιρναν μέρος

1) ο γραμματέας του ΕΑΜ Θ.Χατζής

2) ο κομματικός γραμματέας της Οργάνωσης Αθήνας Α.Τζήμας

3) ο υπεύθυνος της Κ.Ε. της στρατιωτικής Οργάνωσης,δηλαδή εγώ (Πολύδωρος Δανιηλίδης)

4) ο υπεύθυνος της Στρατιωτικής Οργάνωσης Αθήνας Σπ.Κωτσάκης (ο Νέστορας).

Θυμάμαι ήταν η 2^η του Φλεβάρη του 1942. Έπεφτε μια τρομερή, κατακλυσμιαία βροχή, απ’αυτές τις Αθηναικές βροχές, που όταν πιάνουν πλημμυρίζουν τα πάντα και ιδίως τις φτωχογειτονιές. Ξεκινήσαμε και οι τεσσερίς μας, εγώ από το συνοικισμό της Ν. Ελβετίας,ο Κωτσάκης από το τέρμα Πατησίων,ο Τζήμας από το Γαλάτσι και ο Χατζής από το Βύρωνα. Χωρίς αδιάβροχα, μα και χωρίς παλτά, ντυμένοι και ποδεμένοι με τ’ απομεινάρια από τις φυλακές και τις εξορίες, ξεκινήσαμε να δώσουμε το όνομα του στρατού που θα έφερνε την Λευτεριά στον τόπο μας και θα γινόταν θρύλος. Λόγω αυτής της κατακλυσμιαίας βροχής, κι όπως ήταν κατοχή και σκοτάδι κι ο κόσμος πεινούσε και κρύωνε και κλείνονταν στα σπίτια του, δεν έβλεπες άνθρωπο στο δρόμο. Από τη Ν. Ελβετία ίσαμε τη Στέγη Πατρίδος 3-4 χιλιόμετρα απόσταση, δεν συνάντησα ούτε έναν άνθρωπο. Μόνο στη Στέγη Πατρίδος συνάντησα έναν, κι αυτός ήταν δικός μας, ο Β. Μαρκεζίνης που πήγαινε κι αυτός σε κομματική δουλειά «μόνο κομμουνιστές κυκλοφορούνε με τέτοιον καιρό» του είπα όταν χαιρετηθήκαμε.

‘Οταν έφτασα στη λεωφόρο Αλεξάνδρας και προχώρησα στον πρώτο δρόμο μετά το γήπεδο του Παναθηναικού, πριν φτάσουμε στις φυλακές Αβέρωφ, βρήκα τον Σπύρο Κωτσάκη στο σημείο του ραντεβού μας, να στέκεται με μια ομπρέλλα κάτω από την προεξοχή ενός σπιτιού. Σε λίγο έφτασαν και οι άλλοι δύο, ο Θανάσης Χατζής και ο Ανδρέας Τζήμας, και καταμουσκεμένοι πήγαμε σ’ενα σπίτι,του Φλούλη του δικηγόρου θαρρώ πως ήτανε, που δούλευε στην Αλληλεγγύη και τον έπιασαν μετά και τον τουφέκισαν. Στο σπίτι δεν ήταν κανείς, αλλά είχε τα κλειδιά ο Θ.Χατζής και μπήκαμε. Ο υπεύθυνος του ΕΑΜ σε λίγο έφυγε, γιατί είχε συναντήσεις άλλες με πολιτικά πρόσωπα και μέιναμε τρεις.

Όταν ήρθε το θέμα της Στρατιωτικής Οργάνωσης, ένας από μας πρότεινε να προστεθεί μεταξύ του Λ και του Σ το γράμμα Α και αντι ΕΛΣ να γίνει ΕΛΑΣ (Ελληνικός Λαικός Απελευθερωτικός Στρατός). Την προσθήκη αυτή την διεκδικεί ο τότε υπεύθυνος της Στρατιωτικής Οργάνωσης Αθήνας Σπύρος Κωτσάκης. Κανείς μας δεν σκέφθηκε να του αμφισβητήσει την τιμή αυτή, εκτός από κείνους, που θέλουν να πλαστογραφούν την Ιστορία.

Η πρόταση μας αυτή εγκρίθηκε από το Π.Γ. του κόμματος και από την Κ.Ε της Στρατιωτικής Οργάνωσης και στις 16 του Φλεβάρη κυκλοφόρησε προκήρυξη της Κεντρικής Στρατιωτικής Επιτροπής του ΕΛΑΣ που γνωστοποιούσε την ίδρυση του.

Το πετυχημένο όνομα του σκόρπισε τον ενθουσιασμό στις γραμμές των αγωνιστών. Σε συνέχεια, η θαρραλέα δράση του ενάντια στους χιτλεροφασίστες, στα βουνά και μέσα στις πόλεις σκορπούσε τον ενθουσιασμό, τη χαρά και την ελπίδα σ’όλο το λαό,που άρχισε να τον περιβάλλει μ’αγάπη και φροντίδα, ενώ κατά χιλιάδες τα παιδιά που περνούσαν εθελοντικά στις γραμμές του και πολεμούσαν τραγουδώντας το «Εμπρός ΕΛΑΣ για την Ελλάδα»

Από το βιβλίο «Ο Πολύδωρος θυμάται» ιστορικές εκδόσεις Αθήνα 1990.